Czym prędzej z moim przyjacielem na grzbiecie przybiegłem do Baobabu starego pawiana Rafikiego. Położyłem go na jednej z grubych gałęzi. Wciąż byłem oszołomiony całym zdarzeniem z hienami, a Shez umierał. Zacząłem głośno nawoływać szamana.

- On umiera! - zawołałem przygnębiony.
Byłem teraz taki przygnębiony, że upadłem tuż obok Shez'a. Moje oczy zaczęły się zamykać, a ciało było już całkowicie bezwładne. Straszne uczucie, nie mieć władzy nad swoim ciałem i nawet wcale go nie czuć. Moje serce chyba zaczynało przestawać bić..

// Ten post będzie dotyczyć poczynań pawiana, Rafikiego. //

*Siedziałem sobie spokojnie na jednym z grubych gałęzi mojego pięknego Baobabu. Co robiłem akurat w tym momencie? A głównie medytowałem...
Dzięki temu mogłem zawsze odpocząć sobie od codziennych zajęć, co naprawdę było i jest ich dużo. Od czasu do czasu rozmawiałem również z duchami byłych Królów na Lwiej Ziemi. Myślałem, że dzisiaj będzie takowy spokojny dzień, jednak po chwili usłyszałem jak ktoś mnie nawołuje. Było to słychać głośno i wyraźnie. Westchnąłem, ale przecież to mój obowiązek pomagać innym! Nie mogłem nikogo zostawiać w potrzebie! Natychmiast się zerwałem ze swoim wiernym kompanem - kijem i ruszyłem w stronę nawoływania. Po minucie dotarłem na miejsce i moje oczy były pełne zdziwienia. Nigdy nie widziałem, czy też słyszałem o tej trócje. Jednak nie było to teraz ważne, ktoś był tu mocno ranny! Podszedłem na razie do Białego lwa i zacząłem go badać. Rana była okropnie paskudna, więc musiałem najpierw obymć jego ciało z krwi, oraz oczyścić ranę - tak też uczyniłem. Wziąłem też różne maście i posmarowałem głowę rudo grzywego lwa. Jednak czegoś się obawiałem w nim... rana naprawdę nie wyglądała dobrze. Zrobiłem wszystko co mogłem. Podszedłem teraz do lwa o białej grzywie i również oczyściłem mu rany oraz zabandażowałem liściami. Gdy skończyłem wszystkich leczyć, to po chwili westchnąłem ciężko, patrząc na Białego lwa z blizną i o rudej grzywie.*

-Kanu?! Kanu?!
*Krzyczała do białogrzywego, lecz on nie odpowiadał. Wyglądał źle. Lwica nawet nie wiedziała czy lew jeszcze żyje, bardzo ją to zaniepokoiło*
-Rafiki!

[bardzo przepraszam, że pisze tak krótkie posty. Nie mam pomysłów]

Rafiki:


*Zamyśliłem się... ciągle patrzyłem na białego lwa o rudej grzywie. Naprawdę strasznie niepokoiłem się o lwa, a dokładnie ta jego głowa... No oby wszystko skończyło się dobrze dla niego. Z zamyśleń wyrwał mnie wrzask lwicy. Otrząsnąłem się i teraz spojrzałem na nią, która stała nad białogrzywym lwem. Uczyniłem to samo i zauważyłem, że u niego płynie krew jeszcze z jednego miejsca! Jak mogłem to przeoczyć?! "Nie dobrze!" - Powiedziałem do siebie w duchu i podszedłem szybko do lwa. Przyłożyłem duży liść do jego rany, aby zatrzymać krwawienie. Jednak musiałem zmieniać co chwila liście, ponieważ szybko były już całe zakrwawione. Po kilku minutach krew przestała już lecieć, a ja w tym czasie oczyściłem tą ranę i zabandażowałem ją tak "dokładnie", by z niej już więcej nic nie kapało. Okropnie się już zmęczyłem, a było widać jak pot spływa z mojej głowy.*

Rafiki:

*Teraz to patrzyłem na białogrzywego z niepokojem. Mówił coś dziwnego przez sen, a nawet poruszał gwałtownie łapami. Nie wiedziałem co w tej sytuacji miałem zrobić, ale może pomogę mu wydostać się od tego koszmaru? Niegdyś ktoś zginął przez takie okropne sny - Oj pamiętam dobrze, że były takie przypadki. Przybliżyłem się do lwa i położyłem rękę na jego głowie, i zamknąłem oczy. Prosiłem, błagałem Wielkich Władców, aby mu pomogli wyrwać się od złych snów.*

Rafiki:

*Musiałem przyznać, że ten koszmar trwał coś bardzo długo. Zastanawiałem się co mogło takiego mu się śnić, ale to na pewno nic nie było przyjemnego, skoro szamotał się trochę i zdarzało mu się krzyknąć raz czy dwa. Lecz gdy zobaczyłem, że białogrzywy lew otworzył swoje ślepia, odetchnąłem z ulgą... Po chwili usłyszałem pytanie od lwa na temat jego przyjaciela... Spojrzałem na białego lwa z blizną i rudą grzywą i westchnąłem.*
- Jest tuż obok. - odpowiedziałem mu i teraz ustałem obok rudo grzywego.